Mijn avonturen in het land van systemisch werken

 Wie zijn die mensen?

Tijdens een bijeenkomst met collega online ondernemers gaven we feedback op elkaars website. Ik ontving het volgende bericht:

“Hi Emmeline, ik ben niet helemaal je doelgroep (of helemaal niet). Sorry als ik dingen zeg die ik gewoon niet snap, haha, maar ik snap de hoofdafbeelding niet. Wie zijn die mensen? Gaat over families denk ik...?”

Op de sales pagina voor mijn online cursus Systemisch Werken prijken inderdaad vintage familiefoto’s. Systemisch werken gaat over familiesystemen en ieders plek daarbinnen.

“Wie zijn die mensen?”, ik vond de opmerking geweldig. Want eigenlijk raakt ze de kern. In systemisch werken draait alles om de relaties, dynamieken en (verborgen) verbindingen binnen familiesystemen. Het gaat dus niet alleen om de mensen op de foto’s, maar om de verhalen en de geschiedenis die hen verbindt.

Hoe zit dat met jou? Ken jij de mensen in jouw familie? Of denk je ook wel eens “wie zijn die mensen”? 😉 Begrijp jij wat er onder het oppervlakte zit?

De foto’s op mijn website dienen als symbool voor die diepere lagen. Ze vertegenwoordigen generaties van ervaringen en trauma’s die van invloed zijn op het huidige functioneren van een familie en de individuen daarbinnen.

Het mooie aan de opmerking van mijn collega is dat het ook een uitnodiging is om verder te kijken dan het zichtbare. In mijn werk als hypnotherapeut kijk ik vaak naar de familie en de plaats en rol van mijn klant daarin. Vaak zijn de problemen waarmee ze kampen niet alleen van zichzelf, maar echo’s van eerdere generaties. De patronen die ze onbewust herhalen, de rollen die ze aannemen en zelfs de conflicten die ze ervaren, kunnen allemaal hun oorsprong vinden in het familiegeweten.

Begrijpen hoe levens en keuzes van (voor)ouders doorwerken in jouw leven kan je bevrijden van oude patronen en je helpen om met meer begrip en vrijheid te leven.

Dus de volgende keer dat je naar een oude familiefoto kijkt, vraag jezelf eens af: “Wie zijn deze mensen echt?” Misschien ontdek je iets waardevols over jezelf.

En ben je nieuwsgierig naar hoe je deze principes toepast in je werk met klanten? Check dan mijn website (met al die mensen).

Terug

 Wat gebeurt er met mij als mijn kind dit gedrag laat zien?

Ouders komen vaak met de vraag of wens om het gedrag van hun kind te veranderen.

“Hij moet echt beter gaan luisteren.”

“Ze kan toch niet haar hele leven aan mij blijven hangen.”

“Ik wil ook wel eens een avond voor mezelf, waarom kan ze niet gewoon gaan slapen?”

Ik luister in zo’n geval niet alleen naar de (opvoedings)vraag, maar ook breder naar de onderliggende systemische laag. Zoals je weet kan het familiesysteem (onbegrepen) gedrag beïnvloeden en mogelijk verklaren. Aan de hand van een aantal vragen komen we vaak al snel bij patronen die spelen in het leven van de ouder.

Voor de sessie is het essentieel dat de ouder een duidelijke vraag formuleert vanuit haar eigen behoefte. Dus even los van het gedrag van het kind:

“Wat gebeurt er met mij als mijn kind dit gedrag laat zien?”

“Wat heb ik nodig?”

“Hoe komt het dat ik niet beschikbaar ben als mijn kind dit gedrag laat zien, maar dat ik terecht kom in mijn eigen trigger?” Denk daarbij aan gevoelens van onmacht, wanhoop, moeite met grenzen aangeven, etc.

Vervolgens ontrafelen we de “strategie” van de ouder: hóe doe je deze reactie? Het antwoord op die vraagt geeft vaak een prachtige kapstok met aanknopingspunten voor de oplossing.

Ik werk altijd met één ouder tegelijk, omdat elke ouder vanuit zijn eigen perceptie reageert op het gedrag van het kind. In de intake bepalen we samen bij wie de vraag het meeste leeft. Wie reageert er op dit moment emotioneel het sterkst op de situatie? Wie wordt er het meest geraakt? Meestal schuift de moeder aan.

Dat na een paar sessies niet alleen de ouder zich meer in balans voelt, maar ook het kind ander gedrag laat zien is elke keer weer magisch!

Terug

Soms kunnen ouders je alleen het leven geven

Linda heeft het helemaal gehad met haar ouders, vooral met haar moeder blijft ze botsen. Ze voelt zich niet begrepen, niet gesteund en elke ontmoeting eindigt in ruzie. Sinds ze zelf moeder is, is het eigenlijk alleen maar erger geworden. Ze heeft het contact verbroken, maar voelt ook de spagaat naar haar eigen kind toe. Het is wel zijn oma…

Ik leg haar uit dat haar ouders de beste ouders zijn voor haar; de enige man en vrouw waar ze uit geboren kon worden. En hoe helpend het systemisch gezien is om je ouders te accepteren met alles wat ze je gegeven hebben. Al het mooie, al het minder mooie en alles wat jij wenste maar wat zij niet konden geven. Hoeveel ‘recht’ je daarop ook denkt te hebben. Zelfs als ze je alleen het leven konden geven is dat een groot geschenk. Daarmee hebben je ouders al meer gegeven dan je ooit terug kunt geven.

Als kinderen hebben we vaak verwachtingen van onze ouders. We hopen op meer begrip, meer tijd, meer liefde of simpelweg meer van alles wat we niet kregen. Als we ouder worden, beseffen we vaak dat onze ouders ook maar mensen zijn, met hun eigen beperkingen. Ze hebben ons gegeven wat ze konden, zelfs als dat niet altijd was wat we nodig hadden.

Ondertussen ben je 50% je vader en 50% je moeder en als je je ouders afwijst, wijs je daarmee onbewust jezelf af. Dit gebeurt vanuit onbewuste loyaliteit, omdat je diep van binnen weet dat je je ouders niet kunt afwijzen. Het gevolg is je leeg en ontevreden voelen, vaak gecombineerd met een gebrek aan eigenliefde.

De triggers in het contact met je ouders zijn juist kansen om je bewust te worden van je eigen patronen, om ze te begrijpen en te transformeren. Doorbreek de cyclus. Voor jezelf en je kind. Gun je kind de ouder die emotioneel aanwezig is.

Ik leg Linda uit dat dit niet betekent dat ze het contact met haar ouders móet herstellen. Het gaat in eerste instantie om je innerlijke houding. Het verdriet om de verstoorde relatie met je ouders is van jou en je mag bij hen laten van hen is. Zo laat je het jezelf goed gaan.

Wellicht betekent dat dat het je verderop in de tijd lukt een manier te vinden om ook in het dagelijks leven de relatie met je ouders te onderhouden. En wellicht ook niet.

Terug

Ik ben alleen maar jouw dochter

Een moeder in mijn praktijk zoekt hulp, omdat haar kind doorlopend haar aandacht vraagt. Zodra moeder uit het zicht is, roept het kind om mama. Er is paniek als moeder weg moet voor een afspraak. Alleen gaan slapen wil maar niet lukken. Moeder is radeloos.

Ik laat deze moeder in hypnose voorstellen dat haar eigen moeder bij haar is. Waar is ze? Kun je haar zien? En haar lot? Ik vraag haar om te zeggen “ik ben alleen maar jouw dochter” en te voelen hoe dat is. Ze krijgt het niet over haar lippen en wordt emotioneel. Als ik vraag wat er gebeurt, zegt ze: “ik wil haar niet in de steek laten.”

Deze innerlijke draai naar haar eigen moeder voelt haar kind. Want hoe kan ze beschikbaar zijn voor haar kind als ze op haar beurt naar háár moeder gedraaid staat, omdat ze die niet in de steek wil laten.

Ik laat haar voorstellen dat haar eigen moeder zegt: “Ik ben je moeder en jij bent mijn dochter. Let niet op mij, richt je op je eigen leven. Ik zal mijn zaken zelf oplossen, dat hoef jij niet te doen.” Dit helpt.

Ik vraag haar hoe ze het zou vinden als haar eigen kind voor háár zou moeten zorgen. Dat wijst ze direct af. Ook dat geeft inzicht.

Ik combineer hypnotherapie met individuele opstellingen. Door de systemische principes te belichten ontstaan inzichten die voor erkenning kunnen zorgen. Erkenning is de eerste stap naar begrip en oplossing. Soms biedt de opstelling zelf deze oplossing al, soms wordt de oplossing verkregen door het probleem aan te pakken met hypnotherapie.

Terug

Waar staat jouw moeder?

De groep collega’s die aan de slag is met mijn online cursus systemisch werken groeit met de week. Fantastisch! Dit brengt ook het gesprek weer meer en meer op gang rondom familiedynamieken en sociaal panorama. Een sociaal panorama is de mentale weergave die je maakt van (bijvoorbeeld) je familie. Familieleden worden geordend in de vorm van personificaties. Ze nemen de vorm aan van een beeld, een plaats, een energie.

Het algemene uitgangspunt bij het werken met sociaal panorama is dat mensen voortbouwen op de allereerste ervaringen met hun familie. Dit betekent dat veel huidige problemen een directe voortzetting zijn van de vroege situatie thuis. Het sociaal panorama is de sociale blauwdruk en vormt de basis voor je sociale gedragspatronen.

Je leert bepaalde gedragspatronen te gebruiken en andere te vermijden. Het zal dus altijd iemands repertoire voor sociaal gedrag bepalen / beperken. Als je tegen de limieten van je blauwdruk aanloopt (en dus problemen ervaart in bepaalde situaties), is het super interessant deze eens onder de loep te nemen.

Door het sociaal panorama te onderzoeken én te veranderen, krijg je de kans om andere gedragsmogelijkheden te ontdekken en in te zetten. Dat nieuwe gedrag is daarna zoveel makkelijker aan te nemen, omdat de achterliggende overtuigingen veranderd zijn.

Zo’n sociaal panorama aanpassen is meestal relatief eenvoudig, omdat het wijzigen van bijvoorbeeld iemands plaats of kijkrichting direct het systeem beïnvloedt. De plek waar iemand staat in jouw beeld zegt iets over de relatie die jij met die persoon ervaart.

Dus onderzoek eens bij jezelf: als ik nu denk aan mijn moeder, waar om mij heen zie ik haar dan? Hoe is het voor mij dat ze daar staat? Waar zou ik haar het liefste plaatsen? En kijk dan eens of ze zelf naar die plaats kan bewegen of dat je haar daar naartoe kunt verplaatsen. Hoe is het nu?

Meer weten of sociaal panorama en systemisch werken? Vooral voor coaches en therapeuten, maar eigenlijk interessant voor iedereen die familie heeft. 😉

Je krijg na aanmelding direct toegang tot de online cursus.

Terug

De kracht van visuele voorstelling

De familieopstelling, een krachtig instrument binnen systemisch werk, biedt een visuele reis naar de diepere lagen van de familiedynamiek. Hoe maakt zo’n visuele voorstelling of representatie verborgen patronen en dynamieken binnen families zichtbaar?

De mens is een visueel wezen en vaak spreken beelden meer dan woorden. Familieopstellingen maken onder meer gebruik van dit gegeven door familierelaties en verborgen dynamieken letterlijk neer te zetten, waardoor ze zichtbaar, tastbaar en concreet worden. De meesten van ons zijn bekend met het inzetten van representanten, vaak onbekenden, die de rol van jouw familieleden op zich nemen in een opstelling. Er zijn echter ook mooie alternatieven met individuele opstellingen, waarbij je op tafel, op de grond of in de privacy van je mind de opstelling tot leven wekt.

Bij een individuele opstelling zijn er behalve de therapeut en de klant verder geen mensen nodig. Door middel van voorwerpen, vloerankers of gewoon het voorstellingsvermogen van de klant wordt op dezelfde wijze het visuele beeld van het systeem gecreëerd en getoond.

Veel geziene thema’s zijn: verlies en rouw, verbroken verbindingen, de erfenis van oude pijn, het gemis van buitengesloten familieleden, het herhalen van ongewenste patronen, het vervullen van iemand anders’ levensdoel, etc.

Familieopstellingen brengen de onzichtbare familiepatronen en dynamieken op een indrukwekkende manier tot leven. De kracht van visuele representatie ligt in het zichtbaar maken van wat verborgen is, waardoor mensen de kans krijgen om diep gewortelde emoties te verkennen en te begrijpen.

Het mooie is dat de andere familieleden niet nodig zijn om tot veranderingen te komen. Het hoeft zelfs niet hardop uitgesproken te worden. Als je -als lid van jouw familiesysteem- kan zien, voelen en erkennen wat er speelt, zorgt dat al direct voor opluchting en nieuw gedrag.

Terug